İyileşiyor muyum alışıyor muyum,
Ben de bilmiyorum,
Kendimi anlamaktan vazgeçeli çok oldu.
Diyordum.
Kendimi anlamaya çalıştıkça dertlerim büyüyor gibi geliyordu. Hiçbir şeyi düşünmemeye çalışıyordum. Yaşadıklarım acılarım aklıma geldikçe daha çok üzülüyordum ve üzüntülerimden kaçmak için kendimi sanal bir hayalin içine hapsetmiştim. İyi geliyor gibiydi.
Öyle yaşanmaz, gidenle gidilmezdi,
Ben de biliyorum,
Gittiğinden beri, gönderdiklerim çok oldu.
Diyordum.
Her gönderdiğimle dertlerim biraz hafifliyordu rahatlar gibi oluyordum. Ama zaman içinde gidenlerimin oluşturduğu boşlukları doldurduğum kaçamak şeylerin uzun vadede işe yaramadığını anladım.
Yokluğunda hasretinle yanandım,
Sen de biliyorsun,
Şiirler mektuplar yazdığım çok oldu.
Sensizken de her zaman senliydim,
Bunu da biliyorsun,
Rüyalarda buluştuğumuz çok oldu.
Diyordum,
Geçmişle yaşamak, sürekli onları gündemimde tutmak istiyordum. Anılar iyi geliyordu. Ama anlıyordum ki bu günüm kaçıyordu.
Epeydir,
Senleyken de sensizim artık,
Yanı başımdayken bile yoksun,
Bunu bilmiyorsun,
Yüreğim seni göndereli çok oldu.
İçimdeki biz bitti,
Hatta,
Öyle bir bitti ki,
Dipsiz derinliklerde,
Geri dönülmezlere gitti.
Gönderdim…
Olan bitmeyenlerle,
Çok değiştim.
Ufaldım, büyüdüm,
Ezildim, dirildim,
Yittim, gittim.
Diyordum,
Durumların gerçeğinin farkında olmak çok acı veriyordu. Kendimi kamyon çarpmış her tarafı kırık dökük paramparça olmuş ama ölememiş gibi hissediyordum. Neler olduğunu ayan beyan gördüğümde, tüm yaşadıklarımı tüm benliğimle anladığımda öldüm gibi geldi.
Bu aralar diyorum ki;
Artık
Yeniden ve yepyeni GELDİM
Bambaşka biriyim,
Bunu biliyorum,
Değişeli çok oldu.
…
Sanırım ben,
Bir daha,
Hiç,
O,
Olmayacağım…
